Aggresjon - og kansje litt depressiv?

[Tess0]

Eg sliter veldig med tempramang.. Eg har i fleire år nå

vore veldig lett påvirkelig og sur og sint for ingenting. Når eg

først blir sur er det heilt umulig å å stoppe det. Av og til

klarer eg å halde ting tilbake, men da må eg bite meg sjølv, eller klype

eller slå noko veldig hardt eller skrike.. Viss eg ikkje får det ut kan eg

også rettogslett begynne å grine. Folk seie tell til 10 inni deg viss du vert

sint, men viss eg gjere det så finn eg berre 100 fleire grunner til å være

irritert og sint for. Eg kan skrike og banne og slamre med dører.

Etterpå angrar ein viss ein gjere noko dummt, men det hjelper aldri

der og da. Eg er og ganske glømsk eller vimsete, det fører til at eg

alltid glømmer ting. Sånn som nå vet eg ikkje om eg hadde levert ei

rekning til mamma for 1månde siden, og tonen ho brukar og snakkar

til meg gjere at eg rett å slett held på å eksplodera. Ho sint på meg og

eg på ho. Dette skjer heile tia og foreldrene mine klager seg så mykje

over denne dattera si. Jenter skal pleier jo ikkje ha et sånnt tempramang!

Itilleg så er jo eg lat.. Alltid klager dei over denne dattra. Alltid er ting min

feil. Eg har alltid heldt meg veldig masse for meg sjølv. i sikkert 6år gjorde

eg ingenting anna enn å lese bøker.. Da hadde eg også eit stort

tempramang, så da var det klaging over uaktiver dattera. Og nå

for eg berre høre kor kjekk eg var som liten og kor forferdlig

eg er nå. Som liten tenkte eg alltid at eg berre kunne gå å dø så kunne dei berre ha det så godt:P Ingen vennar, ingen familie som liker ein. Eg levde jo ikkje for

noko spesielt.. frå 1. klasse vart eg mobba og utestengt, så eg heldt meg for

det meste for meg sjølv. Så når eg ble større vart det spiseforstyrrelsar.

Vart syltynn.. Alle skrøt kor heldig eg var som hadde en sånn figur og at

eg kan jo ete kva som helst uten å bli tjukk.. Så eg vart litt eldre og begynnte

å kutte meg sjølv når eg hadde det vondt inni meg.. Og itilleg skal eg slite med

denne aggresjonen som dei klagar på og snakker om at dei må

slite på denne dattera.. Er det rart eg berre sitter inne? Og aldri gjere

noko på eige insjenativ? Dei er aldri fornøygd med noko eg gjere uansett

og det kjem berre drit frå dei. Greit nok at jenter på min alder har

sommerjobb osv osv. men dei har lyst å passe inn, lyst på ting og klær.

Eg prøver jo sjølv, men eg har ikkje noko behov for det, det er ingen plass

eg passar inn uansett.. Når ein ikkje har lyst å leva ein gong, kor skal

ein da ta lysta til å jobbe frå?? Har søkt rundt men det virker ikke som

aggresjon er eit særlig utbreidt problem..

[Gjest liten løve]

Hei Høres ikke ut som om du har det helt greit med deg selv. Synes du skal ta disse problemene opp med fastlegen. Kanskje kan du få en henvisning til psykiatrisk poliklinikk. Tror det vil kunne være til hjelp for deg.

[Tess0]

Hei Høres ikke ut som om du har det helt greit med deg selv. Synes du skal ta disse problemene opp med fastlegen. Kanskje kan du få en henvisning til psykiatrisk poliklinikk. Tror det vil kunne være til hjelp for deg.

Ja skal få psykolog til høsten av(aldri hatt før) Er kø så vet ikkje helt når eg får..

Virker jo som om eg trenger det=s Men vet ikkje ka eg skal gjøre med

tempramanget mitt i mellomtida=/

[Gjest liten løve]

Så bra at du har fått hevisning til psykolog. Sikkert et teit tips men når du blir sint kan du prøve å sette deg i en stol der du når ned til gulvet og bare løfte en og en for og slippe de ned i gulvet. Og bare sitte sånn så lenge du føler deg sint.

Ellers så får du bare forsøke og holde ut, psykolog eller ikke -dette er nok ikke problemer som forsvinner over natten uansett. Lykke til!