Syk, eller bare stress?

[trh01]

Hei!

Lurer på om det finnes noen som har opplevd/opplever det samme som meg.

Jeg er en 29 år gammel mann uten å ha hatt noen store problemer med helsen før.

Jeg har jobber i IT bransjen i 5 år, med temmelig mye overtid. I Vår økte arbeidspresset noe samtidig som jeg og min kone kjøpte oss leilighet. Det var derfor en hektisk periode. Så skjedde følgende i nevnte rekkefølge:

1. Jeg har lenge hatt søvnproblemer, noe som forverret seg.

2. Begynte å høre rare klikkelyder, samt var redd for at hørselen ble dårligere.

3. Fikk mageproblemer.

4. Dette medførte at jeg fikk bekymringer for min helse, og nå begynte noen ganske lite hyggelige problemer som jeg også opplevde for 10 år siden som student:

5. Begynte å få muskelstramninger overalt på kroppen. Spesielt rundt øynene. Disse rykningene kan være en gang, eller holde på i dagesvis. Noen enklete muskler plaget mer en andre.

6. Fikk noen kramper, samt en kriblende følese i huden noen steder.

7. Jeg har vært redd for nervesykdommer siden jeg var barn. Har dog ikke noen i familie som har slike sykdommer. Dette medførte at jeg begynte å bli redd for at jeg hadde Multiple Sklerose. Etter at disse tankene begynte å spinne ble jeg straks enda værre. Jeg vet en god del om sykdommen p.g.a. mine tidligere tilsvarende problemer for 10 år siden.

8. Musklene begynte å rykke og nappe, og noen få ganger føtes det som om en muskel ble lam/svekket (har skjedd bare noen sekunder, 3-4 ganger). Dette i bena.

9. Fikk angst, depresjoner, spiseproblemer, svettetokter, kvalmhet, hetetokter. Fungerte ikke overhode.

10. Opplevde at øynene "blafret" ved overgang fra sterkt til mørkt lys.

De værste problemene oppstod mens jeg var på ferie.

På dette tidspunkt begynte jeg hos leger. Til slutt havnet jeg hos en nevrolog som sa at mine symptomer var diffuse, og at han var rimelig sikker på at det ikke var MS. Han utførte en vanlig undersøkelse på meg som var OK.

Jeg gikk og fikk tatt Magnetografi (CT scan) som ble vurdert på instituttet. Denne ble funnet helt i orden. Nevrolog sa at dette da bekreftet hans mistanker.

Jeg går nå til psykolog, som er vel den eneste "behandlingen" jeg kunne få i denne omgang. Føler at det går litt bedre psykisk, men fysisk har jeg fortsatt plager (går litt bedre?). Jeg jobber i dag, men kun til vanlig arbeidstid.

Jeg spør meg selv; Er det virkelig mulig å få slike problemer ved å være deprimert/utbrendt/stesset?

[Gjest Kitty Danielsen]

Holder på å skrive et langt innlegg til deg! Sjekk om en halvtimes tid.

[Gjest Kitty Danielsen]

Hei!

(vil berre fyrst seie at opplysningane i dette innlegget må takast med forbehold, då eg ikkje er lege)

Har sjøv vore i gjennom omtrent akkurat det same som du beskriv. Har heilt sidan eg var lita vore redd for nevrologiske sjukdomar.

Men så begynte det. Eg hadde hatt eit SVÆRT krevande semester, triveleg, men gjerne med lesing opp til 10 timar dagleg. Då eksamen var vel avlagd drog eg rett ut på ein lang ferietur saman med nokre venninner. Eg er veldig redd for å fly, og det gjore vi mykje på den turen. Så reiste vi med russisk tog som også var skummelt. Det var mykje festing og lite søvn på heile turen. Til slutt skulle eg reise ein annan veg enn dei anre heim, gjennom Russland og aust-Europa. Dagen før eg skulle ta forvel med dei andre fekk eg plutseleg ei rar kjensle i armen, den var svært trøytt/nummen utan at eg hadde gjort noko tungt arbeid. Det kjentes ut som om eg hadde bore ein ryggsekk i ti mil. Trøyttheita breidde seg opp i nakken og ned i foten på same sida. Lyset flimra også på begge auge når eg flytta synet frå noko mørkt til lyst.

Eg studerar sjølv medisin (ironisk nok), og tankane begynte å svirre om ting eg hadde lært om MS. Sjølvsagt greidde eg ikkje å hugse alt objektivt. Men eg hugsa noko om krampar i bein og armar, og lammande trøyttheit. Samt at eg også visste at MS-pasientar ofte får ulike synsproblem.

Eg innsåg at eg nok hadde fått MS. (Heldt på den tida på med preklinikken der vi berre las teori og ikkje såg noko særleg pasientar) MS-tanken gjorde meg SVÆRT uroleg og eg vart verre og verre. Eg oppsøkte ein Polsk lege på veg heim. Han sa han trudde det var noko nevrologisk. Det gjorde meg endå meir bekymra.

Kom heim og gjekk til norsk lege. Ho sa at ho trudde det var senebetennelse. Men sa også at ho ikkje kunne utelukke MS. Det gjorde meg ikkje tryggare, for eg VISSTE 99% sikkert at det ikkje var senebetennelse. Eg vart reddare og reddare. Begynte nokre dagar seinare å få krampar i heile kroppen, men hovudsakleg i bein og armar. Kjente krampar i urinblære og tarmmusklane også. Rykningar som var der både dag og natt. Fekk også krampar når eg kvilte etter å feks ha bore noko tungt. Urytmiske samantreknigar i den belasta muskelen. Kunne også vakne midt på natta av at heile foten sitra, eller rista.

I tillegg fekk eg vondt i nedre delar av ryggen og det knakk i alle ledd i ryggen.

Var også litt kvalm, men eg kan ikkje sei at eg hadde mageproblem av betydning.

Eg turde ikkje lese noko medisinsk litteratur om emnet, så eg vart ikkje beroliga.

Det som til slutt vart redninga mi var at eg fekk ein lege til å skrive ut Sobril-tablettar til meg. Desse tablettane stimulerer sentralnervesystemet og verkar beroligande. Legen meinte det ikkje var nødvendig med Sobril, men eg ville ha dei som eit reint medisinsk eksperiment. Virka tablettane, ville eg bli beroliga og dernest ville symptoma forsvinne, tenkte eg. Ein måte å bryte ut av den vonde sirkelen på.

Eg tok berre ein tablett (10 mg). Då forsvant alle symptom og eg innsåg at eg slett ikkje hadde MS. Sobril vil ikkje ha nokon effekt på MS-symptom.

Dessuten trur eg dette vil hjelpe deg:

MS-krampar kan ikkje opptre på begge sider av kroppen på same tid.Har du krampar på begge sider av kroppen, er det ikkje MS-krampar.(?)

MS-krampar opptrer først ETTER at "permanente" lammelsar har ramma musklar i kroppen. I det muskelen er i ferd med å døy ut.(?)

Trass i at MS har ei høg hyppigheit til nevrologisk sjukdom å vere, så er den likevel ganske sjeldan. Det at du er mann halverar (?) sannsynlegheita for å få sjukdommen. Har du i tillegg ingen i næraste familie som har sjukdomen er du endå sikrare. (MS er faktisk "arveleg")

Eg trur symptoma våre er ei såkalla Psykosomatisk liding. Det er når stress/angst gir seg utslag i fysiske symptom. Vil anbefale deg å lese litteratur/søkje på internett om dette. Trur det vil berolige deg.

Dessutan er det svært sjeldan at MS opptrer så tidleg som 25 år.

Kanskje kan du oppsøkje ein psykolog angåande helseangst. Har ikkje sjøv gjordt det, i og med at eg ikke er noko særleg plaga av slik angst lenger.

Sjølv har eg Tourettes syndrom(heilt ufarleg), har fått ein mistanke om at det er ein samanheng mellom dette syndromet og den type psykosomatiske symptom som eg opplevde. Dette er sjølvsagt berre vill fantasi, men også det beroligar meg. Har vore kvitt dei fleste plagene med syndromet dei siste åra, men eg merka i perioden med angst at eg fekk tilbake dei same symptoma på Tourettes som eg hadde i barneåra. Eg påstår på ingen måte at du har dette syndromet, men for meg trur eg at det er ein samanheng. Rykningane i kroppen minnar mistenkeleg om dei eg som barn fekk i ansiktet. Også tvangshandlingar og verbale ticks kom strekt tilbake under angstperioden.

Til slutt vil eg ynskje lukke til vidare! Eg kan nesten garantere deg at ditt største problem er psykisk.

Skriv gjerne e-mailadressen din om du vil ha kontakt. Det hadde kanskje vore bra for oss begge. Min adresse er så "personleg" at eg ikkje vil legge den frå meg her inne....

Lykke til, du har nok framdeles mange gode år framfor deg!

[Gjest Kitty Danielsen]

Hei!

(vil berre fyrst seie at opplysningane i dette innlegget må takast med forbehold, då eg ikkje er lege)

Har sjøv vore i gjennom omtrent akkurat det same som du beskriv. Har heilt sidan eg var lita vore redd for nevrologiske sjukdomar.

Men så begynte det. Eg hadde hatt eit SVÆRT krevande semester, triveleg, men gjerne med lesing opp til 10 timar dagleg. Då eksamen var vel avlagd drog eg rett ut på ein lang ferietur saman med nokre venninner. Eg er veldig redd for å fly, og det gjore vi mykje på den turen. Så reiste vi med russisk tog som også var skummelt. Det var mykje festing og lite søvn på heile turen. Til slutt skulle eg reise ein annan veg enn dei anre heim, gjennom Russland og aust-Europa. Dagen før eg skulle ta forvel med dei andre fekk eg plutseleg ei rar kjensle i armen, den var svært trøytt/nummen utan at eg hadde gjort noko tungt arbeid. Det kjentes ut som om eg hadde bore ein ryggsekk i ti mil. Trøyttheita breidde seg opp i nakken og ned i foten på same sida. Lyset flimra også på begge auge når eg flytta synet frå noko mørkt til lyst.

Eg studerar sjølv medisin (ironisk nok), og tankane begynte å svirre om ting eg hadde lært om MS. Sjølvsagt greidde eg ikkje å hugse alt objektivt. Men eg hugsa noko om krampar i bein og armar, og lammande trøyttheit. Samt at eg også visste at MS-pasientar ofte får ulike synsproblem.

Eg innsåg at eg nok hadde fått MS. (Heldt på den tida på med preklinikken der vi berre las teori og ikkje såg noko særleg pasientar) MS-tanken gjorde meg SVÆRT uroleg og eg vart verre og verre. Eg oppsøkte ein Polsk lege på veg heim. Han sa han trudde det var noko nevrologisk. Det gjorde meg endå meir bekymra.

Kom heim og gjekk til norsk lege. Ho sa at ho trudde det var senebetennelse. Men sa også at ho ikkje kunne utelukke MS. Det gjorde meg ikkje tryggare, for eg VISSTE 99% sikkert at det ikkje var senebetennelse. Eg vart reddare og reddare. Begynte nokre dagar seinare å få krampar i heile kroppen, men hovudsakleg i bein og armar. Kjente krampar i urinblære og tarmmusklane også. Rykningar som var der både dag og natt. Fekk også krampar når eg kvilte etter å feks ha bore noko tungt. Urytmiske samantreknigar i den belasta muskelen. Kunne også vakne midt på natta av at heile foten sitra, eller rista.

I tillegg fekk eg vondt i nedre delar av ryggen og det knakk i alle ledd i ryggen.

Var også litt kvalm, men eg kan ikkje sei at eg hadde mageproblem av betydning.

Eg turde ikkje lese noko medisinsk litteratur om emnet, så eg vart ikkje beroliga.

Det som til slutt vart redninga mi var at eg fekk ein lege til å skrive ut Sobril-tablettar til meg. Desse tablettane stimulerer sentralnervesystemet og verkar beroligande. Legen meinte det ikkje var nødvendig med Sobril, men eg ville ha dei som eit reint medisinsk eksperiment. Virka tablettane, ville eg bli beroliga og dernest ville symptoma forsvinne, tenkte eg. Ein måte å bryte ut av den vonde sirkelen på.

Eg tok berre ein tablett (10 mg). Då forsvant alle symptom og eg innsåg at eg slett ikkje hadde MS. Sobril vil ikkje ha nokon effekt på MS-symptom.

Dessuten trur eg dette vil hjelpe deg:

MS-krampar kan ikkje opptre på begge sider av kroppen på same tid.Har du krampar på begge sider av kroppen, er det ikkje MS-krampar.(?)

MS-krampar opptrer først ETTER at "permanente" lammelsar har ramma musklar i kroppen. I det muskelen er i ferd med å døy ut.(?)

Trass i at MS har ei høg hyppigheit til nevrologisk sjukdom å vere, så er den likevel ganske sjeldan. Det at du er mann halverar (?) sannsynlegheita for å få sjukdommen. Har du i tillegg ingen i næraste familie som har sjukdomen er du endå sikrare. (MS er faktisk "arveleg")

Eg trur symptoma våre er ei såkalla Psykosomatisk liding. Det er når stress/angst gir seg utslag i fysiske symptom. Vil anbefale deg å lese litteratur/søkje på internett om dette. Trur det vil berolige deg.

Dessutan er det svært sjeldan at MS opptrer så tidleg som 25 år.

Kanskje kan du oppsøkje ein psykolog angåande helseangst. Har ikkje sjøv gjordt det, i og med at eg ikke er noko særleg plaga av slik angst lenger.

Sjølv har eg Tourettes syndrom(heilt ufarleg), har fått ein mistanke om at det er ein samanheng mellom dette syndromet og den type psykosomatiske symptom som eg opplevde. Dette er sjølvsagt berre vill fantasi, men også det beroligar meg. Har vore kvitt dei fleste plagene med syndromet dei siste åra, men eg merka i perioden med angst at eg fekk tilbake dei same symptoma på Tourettes som eg hadde i barneåra. Eg påstår på ingen måte at du har dette syndromet, men for meg trur eg at det er ein samanheng. Rykningane i kroppen minnar mistenkeleg om dei eg som barn fekk i ansiktet. Også tvangshandlingar og verbale ticks kom strekt tilbake under angstperioden.

Til slutt vil eg ynskje lukke til vidare! Eg kan nesten garantere deg at ditt største problem er psykisk.

Skriv gjerne e-mailadressen din om du vil ha kontakt. Det hadde kanskje vore bra for oss begge. Min adresse er så "personleg" at eg ikkje vil legge den frå meg her inne....

Lykke til, du har nok framdeles mange gode år framfor deg!

Beklagar, eg las visst alderen din feil, men likevel...

[rareting]

Hei!

(vil berre fyrst seie at opplysningane i dette innlegget må takast med forbehold, då eg ikkje er lege)

Har sjøv vore i gjennom omtrent akkurat det same som du beskriv. Har heilt sidan eg var lita vore redd for nevrologiske sjukdomar.

Men så begynte det. Eg hadde hatt eit SVÆRT krevande semester, triveleg, men gjerne med lesing opp til 10 timar dagleg. Då eksamen var vel avlagd drog eg rett ut på ein lang ferietur saman med nokre venninner. Eg er veldig redd for å fly, og det gjore vi mykje på den turen. Så reiste vi med russisk tog som også var skummelt. Det var mykje festing og lite søvn på heile turen. Til slutt skulle eg reise ein annan veg enn dei anre heim, gjennom Russland og aust-Europa. Dagen før eg skulle ta forvel med dei andre fekk eg plutseleg ei rar kjensle i armen, den var svært trøytt/nummen utan at eg hadde gjort noko tungt arbeid. Det kjentes ut som om eg hadde bore ein ryggsekk i ti mil. Trøyttheita breidde seg opp i nakken og ned i foten på same sida. Lyset flimra også på begge auge når eg flytta synet frå noko mørkt til lyst.

Eg studerar sjølv medisin (ironisk nok), og tankane begynte å svirre om ting eg hadde lært om MS. Sjølvsagt greidde eg ikkje å hugse alt objektivt. Men eg hugsa noko om krampar i bein og armar, og lammande trøyttheit. Samt at eg også visste at MS-pasientar ofte får ulike synsproblem.

Eg innsåg at eg nok hadde fått MS. (Heldt på den tida på med preklinikken der vi berre las teori og ikkje såg noko særleg pasientar) MS-tanken gjorde meg SVÆRT uroleg og eg vart verre og verre. Eg oppsøkte ein Polsk lege på veg heim. Han sa han trudde det var noko nevrologisk. Det gjorde meg endå meir bekymra.

Kom heim og gjekk til norsk lege. Ho sa at ho trudde det var senebetennelse. Men sa også at ho ikkje kunne utelukke MS. Det gjorde meg ikkje tryggare, for eg VISSTE 99% sikkert at det ikkje var senebetennelse. Eg vart reddare og reddare. Begynte nokre dagar seinare å få krampar i heile kroppen, men hovudsakleg i bein og armar. Kjente krampar i urinblære og tarmmusklane også. Rykningar som var der både dag og natt. Fekk også krampar når eg kvilte etter å feks ha bore noko tungt. Urytmiske samantreknigar i den belasta muskelen. Kunne også vakne midt på natta av at heile foten sitra, eller rista.

I tillegg fekk eg vondt i nedre delar av ryggen og det knakk i alle ledd i ryggen.

Var også litt kvalm, men eg kan ikkje sei at eg hadde mageproblem av betydning.

Eg turde ikkje lese noko medisinsk litteratur om emnet, så eg vart ikkje beroliga.

Det som til slutt vart redninga mi var at eg fekk ein lege til å skrive ut Sobril-tablettar til meg. Desse tablettane stimulerer sentralnervesystemet og verkar beroligande. Legen meinte det ikkje var nødvendig med Sobril, men eg ville ha dei som eit reint medisinsk eksperiment. Virka tablettane, ville eg bli beroliga og dernest ville symptoma forsvinne, tenkte eg. Ein måte å bryte ut av den vonde sirkelen på.

Eg tok berre ein tablett (10 mg). Då forsvant alle symptom og eg innsåg at eg slett ikkje hadde MS. Sobril vil ikkje ha nokon effekt på MS-symptom.

Dessuten trur eg dette vil hjelpe deg:

MS-krampar kan ikkje opptre på begge sider av kroppen på same tid.Har du krampar på begge sider av kroppen, er det ikkje MS-krampar.(?)

MS-krampar opptrer først ETTER at "permanente" lammelsar har ramma musklar i kroppen. I det muskelen er i ferd med å døy ut.(?)

Trass i at MS har ei høg hyppigheit til nevrologisk sjukdom å vere, så er den likevel ganske sjeldan. Det at du er mann halverar (?) sannsynlegheita for å få sjukdommen. Har du i tillegg ingen i næraste familie som har sjukdomen er du endå sikrare. (MS er faktisk "arveleg")

Eg trur symptoma våre er ei såkalla Psykosomatisk liding. Det er når stress/angst gir seg utslag i fysiske symptom. Vil anbefale deg å lese litteratur/søkje på internett om dette. Trur det vil berolige deg.

Dessutan er det svært sjeldan at MS opptrer så tidleg som 25 år.

Kanskje kan du oppsøkje ein psykolog angåande helseangst. Har ikkje sjøv gjordt det, i og med at eg ikke er noko særleg plaga av slik angst lenger.

Sjølv har eg Tourettes syndrom(heilt ufarleg), har fått ein mistanke om at det er ein samanheng mellom dette syndromet og den type psykosomatiske symptom som eg opplevde. Dette er sjølvsagt berre vill fantasi, men også det beroligar meg. Har vore kvitt dei fleste plagene med syndromet dei siste åra, men eg merka i perioden med angst at eg fekk tilbake dei same symptoma på Tourettes som eg hadde i barneåra. Eg påstår på ingen måte at du har dette syndromet, men for meg trur eg at det er ein samanheng. Rykningane i kroppen minnar mistenkeleg om dei eg som barn fekk i ansiktet. Også tvangshandlingar og verbale ticks kom strekt tilbake under angstperioden.

Til slutt vil eg ynskje lukke til vidare! Eg kan nesten garantere deg at ditt største problem er psykisk.

Skriv gjerne e-mailadressen din om du vil ha kontakt. Det hadde kanskje vore bra for oss begge. Min adresse er så "personleg" at eg ikkje vil legge den frå meg her inne....

Lykke til, du har nok framdeles mange gode år framfor deg!

Hmm, jaja. Har egentlig akkurat samme problemet. Jeg er livredd for at jeg kanskje har MS. Har mange av de symptomene som er beskrevet for MS, og merkelige synsforstyrelser. Var hos en øyelege, men han så ingenting. Man skal visstnok kunne se hvitt stoff (myelin) på synsnerven hvis man har MS. Legen min sier det mest sannsynelig ikke er MS, men man kan jo aldri være sikker. Han trodde det kunne være angst eller en psykosomatisk lidelse. Tror MS pasienter har mye problemer med koordinering, noe jeg derimot ikke har. Jeg er bare 20 år, så mest sannsynelig overdriver jeg litt. Var litt betryggende å lese dette innlegget Ca 5 ut av 100 000 får MS, ca 2 av disse 5 er menn vil jeg tro. Arv har også noe å si.