Denne er fin....

[Svimern]

Den annsame

Han har ikkje stund til å stogge

Og ikkje tid til å sjå.

Menneske som han møter,

Dei ansar han aldri på.

Mangt har han rekkje over.

Det gjeld um å fara fort.

Mykje var det å gjera.

Det auka dess meir han fekk gjort.

Så lid det til endes med dagen.

Han står der, studd over stav

Og spør: Kva har livet gitt

Og kvar er det vorte av?

Slik jaga han gjenom livet

Utan å få det fatt.

Ei glede sprang etter på vegen

Men nådde han aldri att.

Jan-Magnus Bruheim

[Svimern]

Ble desverre ikke det oppsettet jeg la inn med mellomrom etc

[Gjest rota]

Den var fin ja, mitt tidligere liv i et nøtteskall dette som du vet.

Men har da fått gjort masse....

[Svimern]

Den var fin ja, mitt tidligere liv i et nøtteskall dette som du vet.

Men har da fått gjort masse....

..Ja

Synes spesielt avslutningen gir meg frysninger..

Slik jaga han gjennom livet,

utan å få det fatt.

Ei glede sprang etter på vegen, men nådde han aldri att.

[Gjest rota]

..Ja

Synes spesielt avslutningen gir meg frysninger..

Slik jaga han gjennom livet,

utan å få det fatt.

Ei glede sprang etter på vegen, men nådde han aldri att.

Men så møtte han sin venn depresjonen, slik at han måtte stoppe og vente på gleden som endelig nådde han att.

[Svimern]

Men så møtte han sin venn depresjonen, slik at han måtte stoppe og vente på gleden som endelig nådde han att.

he he ja ikke sant !