Um å bera (dikt)

[Gjest Veronika27]

Skapte er vi te bera, og lette børene for kvarandre. Til fånyttes lever ingen.-

Men våre eigne bører skal vi bera åleine.

Stor og verdifull er sorgi du ikkje kan dele med andre. Men fatigsleg, liti og arm er den glede som du vil ha åleine.

Hjelpelaus er den som ikkje har nokon å hjelpe, og vera god mot.

Lik tre utan sevjestraum turkast han inn--.

Den mannen ber tyngste børi som ingenting har å bera.

Jan-Magnus Bruheim 1947