sliten..

[martine1365379969]

kjenner meg heilt matt og fjern......... orker ikkje så mykje no som eg skulle ynskje. Plutseleg kjem smerten. Eg er sint på kameraten min som tok sjølvmord, det var det sisste me trengde og det var feigt gjort. men samtideg så kan eg skjøne han... Eg er berre så forvirra!!! Skikkeleg tankekaos... greier ikkje ete noko særleg, får heilt panikk for mat. Kvifor kan det ikkje bli bra?? Eg byggjer hus, men dei rasar saman med ei gong.. det går fint ei lita stund, men så raser alt.. Sukk.. Måtte berre få ut litt frustrasjon her...

[doljenta]

Hei Martine.

er ikke så fink med ord jeg... Men om du ønsker å ta i mot, sender jeg deg en lang og varm klem.

Vennlig hilsen,

[tsofia]

Du må nok regne med at du ikke makter "å bygge på huset" ditt en stund etter det som har hendt. Men noe a fundamentet vil alltids stå igjen. Det står der og venter til du er klar til å fortsette byggingen.

T_T_T eller ting_ tar_ tid.......klem fra meg