eg er fortapt.men har eit lite håp..!

[ghm]

har hatt det grusomt og fælt. Har opplevd så masse smerte at eg ikkje kan oppleve det å kunne gå ein dag uten å ha det vondt. Eg er ein grubler som ikkje kan slutte å prøve på å finne ut kva som går galt i livet mitt heile tida.

Hadde store planer om å leve eit bra liv, etter alt det vonde eg har gått med, oppover tida. Men i stedet går eg kvar dag & lure på korleis eg kunne ødelegge eit godt vennskap. Har gjort det i nesten 2 år nå.

Grubler på kva som er verst. at ho løy til meg, eller at eg ikkje kunne være som alle andre og bare smila og gløyme smertene... Eg føler meg død og begravd (bare for å gi ein underdrivelse av følelsene mine)!! Alle seier at eg må gå videre, siden ho har gjort det. Det er ikkje meir eg kan ødelegge i allefall, men eg klare ikkje komme over det.

Er eg sjuk eller noko??? Vil bare be ho om tilgivelse ansikt til ansikt, men det er umulig. Tør nesten ikkje snakke med folk lenger, ettersom eg ikkje veit kven eg kan stole på. Hater meg sjølv nok som det er, så eg veit ikkje kor lenge eg vil leve sånn.

Kvar gong eg sitter åleine i ein bil, får eg følelsen av at eg bare skal kjøre av veien og gjera slutt på alt. bare tanken får meg til å føle meg trygg på at det finnes ein utvei!!! Men det lille håpet er der enda. kva kan eg gjera for å få fred i sjela???????? blir glad viss nokon kan gi meg eit lite tips eller råd!!