Hjelp meg med et dikt.

[libra]

Jeg er på jakt etter et dikt som skal brukes i en vielse.

Det er ikke et bestemt dikt jeg har i tankene. Har du tips til dikt som ikke er for voldsomme og sukkersøte, men som gjerne har en humoristisk snert eller litt hverdag i seg?

Eventuelt tips til diktere jeg kan lete hos selv?

[Gjest søk på det]

Kjærlighetsvisa

[Lurveline]

http://www.bokklubbene.no/SamboWeb/side.do?dokId=31340

Tips om forfattere finner du i allefall her.

[libra]

Kjærlighetsvisa

Den er litt for kjent til at jeg vil ha den, dessuten skal det leses opp og ikke synges. Men takk for svaret uansett :-)

[libra]

http://www.bokklubbene.no/SamboWeb/side.do?dokId=31340

Tips om forfattere finner du i allefall her.

Takk, da har jeg noe å starte med når jeg legger veien innom biblioteket!

[Gjest baremei]

Synes Halldis Moren Vesaas har noen fine dikt, f.eks. dette:

Bladrik grein

Eit nytt hjarte –er det så rart?

Det får vi da rett som det er!

Det får vi kvar gang vi møter

ein som vi rett får kjær.

Da brest det fram i vår bringe

under hans varme ord

eit hjarte til, som er berre for han

og vil han alt godt på jord.

Slik veks vi med hjarte ved hjarte

som greina med blad kvar vår,

meir inderleg fast til livsens tre

for kvart eit nytt som vi får.

Det svid til mergen når eitt av dei blir

i utide rykt frå si kvist.

Eg veit ikkje kva for eit av mine

eg nødig ville ha mist. -

Å jo, dette leande, store, som gløder

For deg, venn, må losne sist!

-Halldis Moren Vesaas

[mariaflyfly]

http://folk.uio.no/hilarys/frame/ord.htm

Dette synes jeg er nydelig, men det er dessverre på litt krøkkete nynorsk:

Å EIGA

Stundom spør ein:

Kan ein eiga eit anna menneskje?

Når to møtest

i hug og hold

og kjenner seg eitt

so ikkje anna er te -

kjenner seg eitt

i eit augnekast,

i eit lite ord,

i ein tanke,

i hugskot

som fer som kornmod

ivi blømande engjir -

kjenner seg eitt

i det ein aller nevner

men som er som svalande regn

for solbrend mold.

Når to har møtt einannan

slik at ikkje anna var te,

slik at dei kjende seg sterkar enn alt

og veikar enn alt,

skjønna berget, so hardt det er,

skjønna blomen, so mjuk han er -

Og stend eismalle att.

Er ein då eismall?

Er ikkje då det andre men´skje med

i kvar rørsle ein gjer?

Ja, kan ein då noko sinn bli eismall at?

Når to gjev seg til kvarandre,

og dei stend eismalle att

kjem det ein stri

i hugen,

i holdet,

om det å eiga

og det å vera fri.

For ennå er men´skje bundne

og veit ikkje kva dei sei

når dei kviskrar til kvarandre:

eg elskar deg.

Fyrst dei hev sagt ordet

rymer dei

som for ein brand dei hev sett på.

Fyrst når to men´skje kan sei til kvarandre:

Gå der du vil,

du er du!

Gjer det du vil, eg er eg -

Men eg ser vegen din

og eg lyder etter fotefari dine

og eg kjenner din vilje

strøyma gjenom blodet

i javne, rolege pulsslag -

Fyrst då kan to men´skje eiga kvarandre.

[libra]

http://folk.uio.no/hilarys/frame/ord.htm

Dette synes jeg er nydelig, men det er dessverre på litt krøkkete nynorsk:

Å EIGA

Stundom spør ein:

Kan ein eiga eit anna menneskje?

Når to møtest

i hug og hold

og kjenner seg eitt

so ikkje anna er te -

kjenner seg eitt

i eit augnekast,

i eit lite ord,

i ein tanke,

i hugskot

som fer som kornmod

ivi blømande engjir -

kjenner seg eitt

i det ein aller nevner

men som er som svalande regn

for solbrend mold.

Når to har møtt einannan

slik at ikkje anna var te,

slik at dei kjende seg sterkar enn alt

og veikar enn alt,

skjønna berget, so hardt det er,

skjønna blomen, so mjuk han er -

Og stend eismalle att.

Er ein då eismall?

Er ikkje då det andre men´skje med

i kvar rørsle ein gjer?

Ja, kan ein då noko sinn bli eismall at?

Når to gjev seg til kvarandre,

og dei stend eismalle att

kjem det ein stri

i hugen,

i holdet,

om det å eiga

og det å vera fri.

For ennå er men´skje bundne

og veit ikkje kva dei sei

når dei kviskrar til kvarandre:

eg elskar deg.

Fyrst dei hev sagt ordet

rymer dei

som for ein brand dei hev sett på.

Fyrst når to men´skje kan sei til kvarandre:

Gå der du vil,

du er du!

Gjer det du vil, eg er eg -

Men eg ser vegen din

og eg lyder etter fotefari dine

og eg kjenner din vilje

strøyma gjenom blodet

i javne, rolege pulsslag -

Fyrst då kan to men´skje eiga kvarandre.

Det har jeg allerede høyt oppe på lista mi, dessverre er jeg ikke alene om å bestemme så det ser ikke ut for at jeg får gjennomslag for diktet.

Takk skal du ha uansett :-)

[libra]

Synes Halldis Moren Vesaas har noen fine dikt, f.eks. dette:

Bladrik grein

Eit nytt hjarte –er det så rart?

Det får vi da rett som det er!

Det får vi kvar gang vi møter

ein som vi rett får kjær.

Da brest det fram i vår bringe

under hans varme ord

eit hjarte til, som er berre for han

og vil han alt godt på jord.

Slik veks vi med hjarte ved hjarte

som greina med blad kvar vår,

meir inderleg fast til livsens tre

for kvart eit nytt som vi får.

Det svid til mergen når eitt av dei blir

i utide rykt frå si kvist.

Eg veit ikkje kva for eit av mine

eg nødig ville ha mist. -

Å jo, dette leande, store, som gløder

For deg, venn, må losne sist!

-Halldis Moren Vesaas

Jeg har allerede funnet noe av henne som er aktuelt, men dette er også fint. Takk skal du ha.